من كام يوم كنت بتفرج على قناة الرسالة وجه برنامج أسمه القرآن لفجر آخر...
كان بيتكلم عن آيات فى سورة سيدنا إبراهيم...{رَبَّنا إِنّى أَسكَنتُ مِن ذُرِّيَّتى بِوادٍ غَيرِ ذى زَرعٍ عِندَ بَيتِكَ المُحَرَّمِ رَبَّنا لِيُقيمُوا الصَّلوٰةَ فَاجعَل أَفـِٔدَةً مِنَ النّاسِ تَهوى إِلَيهِم وَارزُقهُم مِنَ الثَّمَرٰتِ لَعَلَّهُم يَشكُرونَ ﴿٣٧﴾ }
وكان بيشرح ليه سيدنا أبراهيم ساب العراق والشام ومصر وأماكن الحضارات والزرع والأكل والنعمة وراح بذريته فى وادى غير زى زرع...وأنه سيدنا إبراهيم شاف أد أيه النعمة اللى كانوا فيها الناس دى كانت لاهياهم عن ربنا وكمان كانت مخلياهم مشركين بيه كان بيكلوا نعمته ويعبدوا غيره فرحانين بالنعمة وناسين المنعم ومش شاييفين ربنا فى أى حاجة ...
وأنه سيدنا إبراهيم لما حب يختار مكان لذريته أختار واد غير ذى زرع مافيهوش أى حاجة ما فيهوش أى حاجة تشغل ذرية عن ربنا ...وأن أحنا وأحنا بنصلى ونتجه للكعبه لازم يبقى ده أحساسنا أننا فى واد ما فيهوش أى حاجة غير ربنا ...
وسبحان الله حسيت بأحساس غريب وتخيلت نفسى لو أنا اللى هناك فى صحرا ومش حواليا أى حاجة ومافيش لا زرع ولا ميه ولا ناس وحسيت بالخوف وتخليت لو أنا بدعى ربنا وانا هناك حبقى عامله أزاى خايفة بتضرع كل حته فيا بتقول يارب ماليش غيرك ينقذنى دلوقتى...وحسيت أنه ده أحسن وقت نقول فيه يارب وأنت كل حته فى قلبك بتقول يارب وكل خلية كلك على بعضك جاى دلوقتى لربنا مالكش غير حتحس بيها بجد يارب يارب ..أحلى مرة فى حياتك ممكن تقول فيها يارب يارب وأنا خايف وأنا ذليل وأنا منكسر وأنا ضعيف وماليش غيرك وأنا كلى بقول يارب وحسيت أنه دى يارب اللى ربنا عاوز يسمعها منى ربنا وأنا بجد بلتجأ ليه مش يارب وانا بفكر فى غيره ولا يارب عشان الناس بتدعيك وأنا معاهم لأ يارب عشان أنا بجد محتجاك عشان أنا بجد عيزاك ومش عايزة غيرك عشان أنا بجد بحبك ومافيش فى قلبى دلوقتى غيرك كلى جايه ليك يارب بحبك...
وفهمت ليه وقت الشدة...ليه أغلب الوقت الدنيا صعبة عشان وأحنا مستريحين مبنعرفش نقول يارب أغلب الوقت بتطلع وحشه أوى لكن وقت الشدة هيه دى يارب اللى ربنا يحبها...
وأفتكرت الرسول صلى الله عليه وسلم لما كان بينام عى الأرض ومرتبه من الليف...مش مريحة كأنه نايم على شوك...جربت تفكر مرة لو نمت على شوك حنام أزاى لو أتقلبت ححس بأيه...حفتح عينى فى كل مرة أتقلب وأقول يارب أحتمال أعيط وأنا نايمة عشان حاسة أد أيه تعبانة ومش مستريحة وموجوعة ونفسى ربنا يسمعنى ويريحنى ...وفكرت فى نفسى نايمة على مرتبة ريش نعام تحفة وناعمة وطرية أستحالة عينى حتتفتح وأنا نايمة وأستحالة حفتكر ربنا وأنا نايمة ....
هوه ربنا عاوزنى كدا عمرى ما أفتكره وفجأة عمرى يخلص وأنا نايمة وأكتشف أنى ضيعت عمرى على مرتبة ناعمة..هيه دى الحياة الى ربنا عاوزنى أعيشها أستحالة ..هوه خلقنى عشان أفتكره وأنا مش حفتكرة غير وأن نايمة على الشوك....كان نفسى أبقى من الناس اللى بتفتكر ربنا فى كل وقت بس مش كتير بيبقى فى ناس بتفتكر ربنا فى كل وقت وأنا زى أغلب الناس مش حفتكره غير وأنا تعبانة وكل حاجة فى حياتى متقفلة وكل طريق مسدود وكل الناس سايبانى لوحدى كدا بس حبص للسما وأقوله يارب بجد ماليش غيرك يارب ...بحبك ...حتطلع بجد من قلبى لما كل الناس تخرج منه وكل الدنيا تخرج منه يارب بحبك...
أسألوا الله العافية أنا عارفة وعمرى ما بسأل ربنا الأبتلاء بس ساعات مش ببقى فاهمة ليه حاجات كتير كدا وليه كلمة ليه لربنا بتزعل...
عشان الحاجة ورا الحاجة ورا الحاجة فى الآخر يمكن أتعلم حاجة وأبقى من الناس اللى مع ربنا على طول اللى شافوا ربنا فى الشدة فأستحالة ينسوه فى الرخاء...
وعشان ليه لحد بيعمل كل حاجة فى مصلحتك وحشه أوى عشان اللى بيحبك تزعله "ليه"... ليه أزاى وهو بيقدم لك خدمة بيقدم لك جنه عرضها السموات والأرض ترفسها برجلك وتقوله ليه.... ليه أزاى يعنى؟ اللى بيحبك متقولوش ليه تقوله حاضر يارب فهمت يارب وجايلك يارب زى ما تحب يارب حقولك يارب اللى بتحبها حقولها من قلبى "بحبك يارب"
كان بيتكلم عن آيات فى سورة سيدنا إبراهيم...{رَبَّنا إِنّى أَسكَنتُ مِن ذُرِّيَّتى بِوادٍ غَيرِ ذى زَرعٍ عِندَ بَيتِكَ المُحَرَّمِ رَبَّنا لِيُقيمُوا الصَّلوٰةَ فَاجعَل أَفـِٔدَةً مِنَ النّاسِ تَهوى إِلَيهِم وَارزُقهُم مِنَ الثَّمَرٰتِ لَعَلَّهُم يَشكُرونَ ﴿٣٧﴾ }
وكان بيشرح ليه سيدنا أبراهيم ساب العراق والشام ومصر وأماكن الحضارات والزرع والأكل والنعمة وراح بذريته فى وادى غير زى زرع...وأنه سيدنا إبراهيم شاف أد أيه النعمة اللى كانوا فيها الناس دى كانت لاهياهم عن ربنا وكمان كانت مخلياهم مشركين بيه كان بيكلوا نعمته ويعبدوا غيره فرحانين بالنعمة وناسين المنعم ومش شاييفين ربنا فى أى حاجة ...
وأنه سيدنا إبراهيم لما حب يختار مكان لذريته أختار واد غير ذى زرع مافيهوش أى حاجة ما فيهوش أى حاجة تشغل ذرية عن ربنا ...وأن أحنا وأحنا بنصلى ونتجه للكعبه لازم يبقى ده أحساسنا أننا فى واد ما فيهوش أى حاجة غير ربنا ...
وسبحان الله حسيت بأحساس غريب وتخيلت نفسى لو أنا اللى هناك فى صحرا ومش حواليا أى حاجة ومافيش لا زرع ولا ميه ولا ناس وحسيت بالخوف وتخليت لو أنا بدعى ربنا وانا هناك حبقى عامله أزاى خايفة بتضرع كل حته فيا بتقول يارب ماليش غيرك ينقذنى دلوقتى...وحسيت أنه ده أحسن وقت نقول فيه يارب وأنت كل حته فى قلبك بتقول يارب وكل خلية كلك على بعضك جاى دلوقتى لربنا مالكش غير حتحس بيها بجد يارب يارب ..أحلى مرة فى حياتك ممكن تقول فيها يارب يارب وأنا خايف وأنا ذليل وأنا منكسر وأنا ضعيف وماليش غيرك وأنا كلى بقول يارب وحسيت أنه دى يارب اللى ربنا عاوز يسمعها منى ربنا وأنا بجد بلتجأ ليه مش يارب وانا بفكر فى غيره ولا يارب عشان الناس بتدعيك وأنا معاهم لأ يارب عشان أنا بجد محتجاك عشان أنا بجد عيزاك ومش عايزة غيرك عشان أنا بجد بحبك ومافيش فى قلبى دلوقتى غيرك كلى جايه ليك يارب بحبك...
وفهمت ليه وقت الشدة...ليه أغلب الوقت الدنيا صعبة عشان وأحنا مستريحين مبنعرفش نقول يارب أغلب الوقت بتطلع وحشه أوى لكن وقت الشدة هيه دى يارب اللى ربنا يحبها...
وأفتكرت الرسول صلى الله عليه وسلم لما كان بينام عى الأرض ومرتبه من الليف...مش مريحة كأنه نايم على شوك...جربت تفكر مرة لو نمت على شوك حنام أزاى لو أتقلبت ححس بأيه...حفتح عينى فى كل مرة أتقلب وأقول يارب أحتمال أعيط وأنا نايمة عشان حاسة أد أيه تعبانة ومش مستريحة وموجوعة ونفسى ربنا يسمعنى ويريحنى ...وفكرت فى نفسى نايمة على مرتبة ريش نعام تحفة وناعمة وطرية أستحالة عينى حتتفتح وأنا نايمة وأستحالة حفتكر ربنا وأنا نايمة ....
هوه ربنا عاوزنى كدا عمرى ما أفتكره وفجأة عمرى يخلص وأنا نايمة وأكتشف أنى ضيعت عمرى على مرتبة ناعمة..هيه دى الحياة الى ربنا عاوزنى أعيشها أستحالة ..هوه خلقنى عشان أفتكره وأنا مش حفتكرة غير وأن نايمة على الشوك....كان نفسى أبقى من الناس اللى بتفتكر ربنا فى كل وقت بس مش كتير بيبقى فى ناس بتفتكر ربنا فى كل وقت وأنا زى أغلب الناس مش حفتكره غير وأنا تعبانة وكل حاجة فى حياتى متقفلة وكل طريق مسدود وكل الناس سايبانى لوحدى كدا بس حبص للسما وأقوله يارب بجد ماليش غيرك يارب ...بحبك ...حتطلع بجد من قلبى لما كل الناس تخرج منه وكل الدنيا تخرج منه يارب بحبك...
أسألوا الله العافية أنا عارفة وعمرى ما بسأل ربنا الأبتلاء بس ساعات مش ببقى فاهمة ليه حاجات كتير كدا وليه كلمة ليه لربنا بتزعل...
عشان الحاجة ورا الحاجة ورا الحاجة فى الآخر يمكن أتعلم حاجة وأبقى من الناس اللى مع ربنا على طول اللى شافوا ربنا فى الشدة فأستحالة ينسوه فى الرخاء...
وعشان ليه لحد بيعمل كل حاجة فى مصلحتك وحشه أوى عشان اللى بيحبك تزعله "ليه"... ليه أزاى وهو بيقدم لك خدمة بيقدم لك جنه عرضها السموات والأرض ترفسها برجلك وتقوله ليه.... ليه أزاى يعنى؟ اللى بيحبك متقولوش ليه تقوله حاضر يارب فهمت يارب وجايلك يارب زى ما تحب يارب حقولك يارب اللى بتحبها حقولها من قلبى "بحبك يارب"
